Knack Extra – Onthaasten en toch werken

Dirk Matton (40) en Annemie De Clercq (38) openden in 2004 de chambres d'hotes I Fiamminghi in hun oud Toscaans palazzo in het Italiaanse Iano. Ze hebben drie kinderen: Matisse, Miro' en Mauve.

Dirk: 'We waren 33 en 31 toen we de stap zetten, vrij jong misschien om al 'die droom in het zuiden' waar te maken. Maar wij zagen en zien het als preventief onthaasten. Bovendien, het is hard werken. En je geest moet nog flexibel genoeg zijn.'

Annemie: 'We zaten op een kruispunt. Dirk was portefeuillebeheerder bij een privébank, ik kantoordirecteur bij een grootbank. We hadden nog geen huis, nog geen kinderen, maar we wisten dat die eraan zaten te komen. En plots zagen we iets te goed hoe ons leven er de komende jaren zou uitzien: als een heksenketel, in de Belgische regen, in de files en met heel weinig tijd voor onze kinderen.'

Dirk: 'We besloten het anders te doen. We hebben in 2002 een half jaar onbetaald verlof genomen en we zijn hier op zoek gegaan. Aanvankelijk wilden we een boerderij opknappen, maar toen vonden we een ongelooflijk palazzo. Dat kostte wel het dubbele van ons budget, maar we besloten ervoor te gaan en de restauratie gewoon over meerdere jaren te spreiden. Het pand, het uitzicht, de omgeving, het is adembenemend, onwerkelijk mooi. Hier te mogen leven, dag in dag uit, dat alleen al.'

Annemie: 'Het heeft twee jaar geduurd voordat we konden openen. Pas in 2004 was dat. Het was een heel financieel gepuzzel om die periode overbrugd te krijgen. Dus ja, je moet lef hebben. Er moet ook een ondernemer in je zitten: zoiets vergt nu eenmaal veel daadkracht en ondernemingszin.'

Dirk: 'Het is hard werken, en toch ook niet. Het wordt nooit labeur, zoals dat in Belgie ongetwijfeld wel het geval was geweest. Hier werken we thuis, in de zon en in een fantastische setting. En we hebben onze kinderen nooit moeten 'uitbesteden'. Met onze carrières in België was dat onmogelijk geweest.'

Annemie: 'Voor ons was het dus een heel heilzame stap. Maar we willen het niet romantiseren. Nogmaals: we hebben onzekere tijden gekend. De restauratie, die al zeven jaar duurt, weegt af en toe mentaal zwaar. En het is keihard werken, al voelen wij ons nog elke dag rasechte onthaasters. Zeker wanneer we 's morgens, als we eens naar de Belgische radio luisteren, het fileoverzicht horen.'

Tekst: Guinevere Claeys